Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nos commodius agimus. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Duo Reges: constructio interrete.
Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera caverent? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Immo videri fortasse. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quae cum essent dicta, discessimus. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Quis istum dolorem timet? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Sed plane dicit quod intellegit. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Omnia peccata paria dicitis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sit enim idem caecus, debilis. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Is es profecto tu
